Dag 1 Pijnacker - Salzbergen
Door: Dennis Smit
Blijf op de hoogte en volg Fam
12 Juli 2016 | Duitsland, Salzbergen
Dag 1 Pijnacker salzbergen
(Maar) 200 km, afgeladen auto, een klein eendje en een groot biertje.
Vandaag lekker uit kunnen slapen voordat de reis begon. Onze reisleidster had besloten dat we niet direct naar de boot gingen maar een tussenstop moesten maken. Dat was goed voor de kleintjes want die konden dan wennen aan het reizen je de auto. Een pedagogisch correct dagje dus.
Na de koffie gingen we verder waar we de dag ervoor waren gebleven met het inruimen van de auto. Dit blijkt dus allemaal niet in een dag te kunnen en al helemaal niet bij ons. Gisteren nog op het laatste moment de banden laten vervangen omdat ik haarscheurtjes tegenkwam en de dealer mijn angstgevoelens verder bevestigde dat die wel eens lek konden gaan op een reis van 6000 km. Na ook nog motor olie en geheugenkaartjes ingekocht te hebben was de dag alweer om. Na het inruimen bleek dat alleen de bestuurder nog beenruimte had maar luiers en eten en drinken en kleding en tosti-ijzer moeten natuurlijk gewoon mee dus allemaal de benen even intrekken.
Na alles afgesloten te hebben snel de auto in. Ik had besloten mijn auto te parkeren bij mijn ouders en reed voor Dee en de kinderen uit. Bijna aangekomen bij mijn ouders zag ik een eendje spartelen op de weg. Ik besloot toch maar om te keren tot grote verbazing van mijn vrouw (ja ik ben ook weleens een softie). Daar stond ik dan 5 minuten later met een invalide eend in mijn handen langs de autoweg mij af te vragen wat ik nu moest doen. Gelukkig kwam moeder eens snel genoeg aanvliegen om te kijken wat er loos was en besloot het beestje in de berm achter te laten en de dierenambulance te bellen. Zij vertelde me dat ze het verder zouden afhandelen en overtuigde mezelf dan maar dat ze dat ook gingen doen.
Na het middageten en de nodige koffie besloten we te gaan beginnen met onze reis. Ik probeerde zo goed als dat ging mijn werkmails te negeren en pakte snel mijn camera om het vertrek vast te leggen. Alle emo momentjes van Dee helaas net gemist en heb nu allemaal lachende mensen op de film (wat veel leuker is vind ik).
Na een kleine 3 uur rijden waren we op de plaats van bestemming aangekomen welke (hoe krijgen ze het voor elkaar) was afgesloten voor verkeer. Het filmen van de aankomst met de gopro op het dak was niet gelukt aangezien we meer dan een aantal keren straatje moesten keren en de gopro batterij uiteindelijk de geest gaf. Dit zegt trouwens meer over de batterij dan mijn Navi kunsten!!!!
Het hotel was een doorreishotel en heeft dus geen tropisch zwemparadijs. De mensen waren wel erg aardig en het bier was lekker. Jamie vond de mevrouw maar slecht Engels spreken (ze sprak Duits) en verstond haar dan ook niet. Dale trok zich er niets van aan en sommeerde haar mee te komen naar de speelhoek wat zij dan weer wel begreep.
Eenmaal op de kamer hadden we de kinderen maar naar bed gedaan. Tv kijken was lastig aangezien mijn iPad qua scherm net zo groot was en op 3 meter van mijn bed hing. Alles was trouwens toch in het Duits en lijkt (nog steeds) door de zelfde persoon ingesproken te worden. Dit gegeven is alleen leuk na heel veel biertjes en besloten maar te gaan slapen.
(Maar) 200 km, afgeladen auto, een klein eendje en een groot biertje.
Vandaag lekker uit kunnen slapen voordat de reis begon. Onze reisleidster had besloten dat we niet direct naar de boot gingen maar een tussenstop moesten maken. Dat was goed voor de kleintjes want die konden dan wennen aan het reizen je de auto. Een pedagogisch correct dagje dus.
Na de koffie gingen we verder waar we de dag ervoor waren gebleven met het inruimen van de auto. Dit blijkt dus allemaal niet in een dag te kunnen en al helemaal niet bij ons. Gisteren nog op het laatste moment de banden laten vervangen omdat ik haarscheurtjes tegenkwam en de dealer mijn angstgevoelens verder bevestigde dat die wel eens lek konden gaan op een reis van 6000 km. Na ook nog motor olie en geheugenkaartjes ingekocht te hebben was de dag alweer om. Na het inruimen bleek dat alleen de bestuurder nog beenruimte had maar luiers en eten en drinken en kleding en tosti-ijzer moeten natuurlijk gewoon mee dus allemaal de benen even intrekken.
Na alles afgesloten te hebben snel de auto in. Ik had besloten mijn auto te parkeren bij mijn ouders en reed voor Dee en de kinderen uit. Bijna aangekomen bij mijn ouders zag ik een eendje spartelen op de weg. Ik besloot toch maar om te keren tot grote verbazing van mijn vrouw (ja ik ben ook weleens een softie). Daar stond ik dan 5 minuten later met een invalide eend in mijn handen langs de autoweg mij af te vragen wat ik nu moest doen. Gelukkig kwam moeder eens snel genoeg aanvliegen om te kijken wat er loos was en besloot het beestje in de berm achter te laten en de dierenambulance te bellen. Zij vertelde me dat ze het verder zouden afhandelen en overtuigde mezelf dan maar dat ze dat ook gingen doen.
Na het middageten en de nodige koffie besloten we te gaan beginnen met onze reis. Ik probeerde zo goed als dat ging mijn werkmails te negeren en pakte snel mijn camera om het vertrek vast te leggen. Alle emo momentjes van Dee helaas net gemist en heb nu allemaal lachende mensen op de film (wat veel leuker is vind ik).
Na een kleine 3 uur rijden waren we op de plaats van bestemming aangekomen welke (hoe krijgen ze het voor elkaar) was afgesloten voor verkeer. Het filmen van de aankomst met de gopro op het dak was niet gelukt aangezien we meer dan een aantal keren straatje moesten keren en de gopro batterij uiteindelijk de geest gaf. Dit zegt trouwens meer over de batterij dan mijn Navi kunsten!!!!
Het hotel was een doorreishotel en heeft dus geen tropisch zwemparadijs. De mensen waren wel erg aardig en het bier was lekker. Jamie vond de mevrouw maar slecht Engels spreken (ze sprak Duits) en verstond haar dan ook niet. Dale trok zich er niets van aan en sommeerde haar mee te komen naar de speelhoek wat zij dan weer wel begreep.
Eenmaal op de kamer hadden we de kinderen maar naar bed gedaan. Tv kijken was lastig aangezien mijn iPad qua scherm net zo groot was en op 3 meter van mijn bed hing. Alles was trouwens toch in het Duits en lijkt (nog steeds) door de zelfde persoon ingesproken te worden. Dit gegeven is alleen leuk na heel veel biertjes en besloten maar te gaan slapen.
-
12 Juli 2016 - 22:51
Josette:
Hè luitjes,
Goede reis en heel veel plezier!
Groetjes Serge en Josette -
12 Juli 2016 - 23:48
Wim Smit:
Heel veel plezier en een veilige reis -
13 Juli 2016 - 07:02
Tante Elveldkamp:
Hele fyne vac van ons . -
13 Juli 2016 - 07:23
Tiny Den Heier:
Het begin is goed leuk dat ik het mag mee beleven zo hele goede reis Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
